نقد و بررسی فیلم هفتاد سی| یک کمدی اجتماعی به کارگردانی بهرام افشاری

رویداد۲۴ | مازیار وکیلی: هفتاد سی یک کمدی اجتماعی محصول سال ۱۴۰۲ به کارگردانی بهرام افشاری است. تهیه کنندگی این فیلم را ابراهیم عامریان برعهده دارد و حمزه صالحی فیلمنامه آن را نوشته است. بهرام افشاری، هوتن شکیبا، الهه حصاری، مهدی حسینی نیا، سیاوش طهمورث و ناهید مسلمی در این فیلم بازی کرده‌اند. هفتاد سی از ۷ آذر ۱۴۰۳ در سینما‌های ایران اکران شده و توانسته فروشی رویایی را تجربه کند. این فیلم تا به این لحظه پرفروش‌ترین فیلم سال است و توانسته ۳۱۳ میلیارد تومان فروش داشته باشد. داستان فیلم درباره دو دوست بنام برات و پرویز است که بعد از این که متوجه می‌شوند همسایه‌شان یعقوب که برنده جایزه هنگفتی در یک قرعه کشی شده در حال مرگ است تلاش می‌کنند او را تا روز اهدای جایزه زنده نگه دارند. با موفقیت بزرگ هفتاد سی در گیشه به نظر می‌رسد راه بهرام افشاری برای سساخت فیلم‌های بعدی بسیار هموار شده است.

بهرام افشاری یکی از بازیگران سرشناس کمدی سینمای ایران است. حضور در سریال پایتخت و بازی در فیلم‌های پرفروشی مانند فسیل، رحمان ۱۴۰۰، نیوکاسل و سال گربه باعث شهرت فراوان این بازیگر شد. شهرتی که باعث شد تا بهرام افشاری برای اولین فیلم خود دورخیز کند. افشاری طبق انتظارات برای اولین فیلم سینمایی خود سراغ یک داستان کمدی رفت و هفتاد سی را کارگردانی کرد.

بسیاری از کارشناسان با توجه به داستان و مضمون هفتاد سی پیش بینی فروشی بالایی را برای این فیلم می‌کردند، اما کمتر کسی فکر می‌کرد این فیلم تبدیل به پرفروش‌ترین فیلم سال شود. با قرار گرفتن هفتاد سی در صدر جدول فروش بهرام افشاری رکورد جالب توجهی از خود به جای گذشته است. او هم در مقام بازیگر (فسیل) و هم در مقام کارگردان (هفتاد سی) صاحب پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است. افتخاری که بعید است فعلاً کسی به آن دست پیدا کند.

آیا هفتاد سی کمدی قابل دفاعی در سینمای ایران است؟

هفتاد سی فیلم خوبی نیست و به راحتی می‌توان آن را در کنار سایر کمدی‌های مبتذل این سال‌های سینمای ایران طبقه بندی کرد. فیلم یک داستان نسبتاً جذاب دارد، اما نتوانسته از ظرفیت‌های این داستان نسبتاً جذاب به درستی استفاده کند. در این فیلم خبری از موقعیت طنز به مفهوم کلاسیک آن نیست و تماشاگر بیش از هر چیز به نحوه ادای دیالوگ با لهجه بهرام افشاری می‌خندد.

اما این قابلیت هم تا یک جایی جواب می‌دهد و از نیمه دوم فیلم که داستان تکراری می‌شود و کشش لازم را ندارد نحوه ادای دیالوگ با لهجه توسط افشاری هم کاری از پیش نمی‌برد تا هفتاد سی تبدیل به یکی از کمدی‌های ضعیف این سال‌های سینمای ایران شود. البته این تنها نکته منفی فیلم نیست. هفتاد سی گروه بازیگران سرشناسی دارد که همگی بدون استثنا بدترین بازی‌های خود را ارائه می‌دهند. خصوصاً هوتن شکیبا که با اجرایی ضعیف از یک تیپ شکست خورده یک فیلم و اجرای بسیار بد را به کارنامه کاری خود اضافه می‌کند.

به نظر می‌رسد منتقدان، کارشناسان و دست اندرکاران سینما باید یک فکر اساسی برای ژانر کمدی در سینمای ایران بکنند. ساخت این تعداد فیلم بد در یک ژانر سینمایی حقیقتاً عجیب است. اما عجیب‌تر از بد بودن این فیلم‌ها میزان استقبال مردم از کمدی‌ها است که به نظر می‌رسد دلایلی غیرسینمایی دارد و باید در جای خودش به آن پرداخته شود.